'If a tree falls' is een documentaire over het Earth Liberation Front. Een beweging die zich inzet voor het behoud van het beetje natuur dat ons nog rest. Wist u, dat 95% van de bossen ter wereld al gekapt zijn en deze beweging vecht voor het behoud van die laatste 5%?

Na jaren van vreedzame betogingen, brieven schrijven en protesteren, overwint de man met de grootste portefeuille nog steeds. Want de economie is het hoogste goed en gehoorzaamt naar haar eigen wetmatigheden (grillen) en hierin is weinig plaats voor menselijk en ethische motieven. En hoewel betogen en protesteren een vrijheid van de burger is, mag de Amerikaanse politie betogers hardhandig aanpakken. Wat bedoel ik hiermee? Mensen hun broek aftrekken en hun gevoelige delen bespuiten met pepperspray. Mensen in hun ogen spuiten met pepperspray zodat ze hun protest zouden stoppen.

Is dat nog menselijk? Kan dit? Mag dit? Ben ik dan naïef of een wereldverbeteraar of een typische student, als ik de volgende (korte) redenering maak? Het idee is toch nog steeds dat mensen vertegenwoordigers verkiezen om het land te leiden ter ere van een gemeenschappelijk goed. En om deze macht uit te oefenen, worden ze een zeker 'monopolie' op het gebruik van geweld toegestaan. Maar betekent het dat je mensen mag pijn doen omdat ze hun ideeën verdedigen?

En snapt u nu ook dat mensen tot eco-'terrorisme' in staat zijn gezien zulke omstandigheden. Als het vreedzaam protesteren niet gehoord wordt en toch ernstige gevolgen heeft. Als mensen kostbaar landschap vernietigen omdat ze daar geld aan kunnen verdienen. Staat geld echt boven waarden? (wel, ik heb makkelijk praten, want mijne frigo zit vol, maar toch..)

Misschien ben ik naïef en onwetend en weet-ik-veel... Maar liever dat dan toegeven aan zulke onmogelijkheden. Of zoals Stéphane Hessel het zou zeggen: 'Indignez-vous!'.

Met de jaren..

Van 't weekend niets te doen. Wat werken voor de unief, een familie-bezoekje en misschien eens langsgaan bij de buren. Gezien mijn lief aan de andere kant van de oceaan zit, ook daar niets spannend. Zelfs nu ik losse leiding ben bij de scouts, geen spelen op zondagnamiddag. Vroeger leidde deze situatie wel degelijk tot paniek. 'Ik word saai, ik ga mij vervelen!'. 'Ik ben ne jonge mens, ik moet toch zeker iets te doen hebben in 't weekend!'. 


Nu geniet ik hiervan als nooit tevoren. Wat muziek beluisteren, lezen en de nieuwe lens van mijn camera uitproberen. Er ligt nog wat dauw op onze gazon. En voorts laat ik het leven op mij afkomen. Misschien rij ik wel naar de zee. Of schrijf ik een lied. Misschien ook niet, het is al jaren geleden dat ik nog viool heb gespeeld en die piano-lessen staan nog altijd op mijn verlanglijstje. Maar de mogelijkheden zijn er. 


Zou dat de leeftijd zijn? 

Seasons change

Tree lightning?

Er is iets op til..

Jawel, het zijn weer examentijden voor de studenten, ook voor mij. Leren, slapen, leren, slapen, wat ontspannen.. Het ritme is menig onder ons niet vreemd. Tijdens die ontspanning durf ik mij wel eens te bezondigen aan een aflevering 'Grey's anatomy'. Enkele dagen geleden ging het over een vrouw die altijd, maar echt ALTIJD, enorm gelukkig was. Wat bleek nu, ze had een hersentumor op een specifieke plek, waardoor ze altijd hormonen produceerde waarvan ze gelukkig werd. Haar echtgenoot vond het verdacht, 'Nobody can be that happy' en door zijn argwaan, hebben de Seattle grace-dokters het probleem gevonden. Maar waar ik eigenlijk naartoe wil.. 

België kent al meer dan acht weken op een rij voortdurend mooi weer, een strakke blauwe hemel. Was ik blij toen ik vannacht wakker werd door hevige regenval. Vandaag dapper op de koersfiets gestapt want het zou nu toch wat frisser moeten zijn. Niets is minder waar. Zweten en puffen. 

Er moet dus wel iets op til zijn.. 

I guess home isn't that bad..

"So many people live within unhappy circumstances and yet will not take the initiative to change their situation because they are conditioned to a life of security, conformity, and conservatism, all of which may appear to give one peace of mind, but in reality nothing is more dangerous to the adventurous spirit within a man than a secure future. The very basic core of a man's living spirit is his passion for adventure. The joy of life comes from our encounters with new experiences, and hence there is no greater joy than to have an endlessly changing horizon, for each day to have a new and different sun."
— Chris McCandless


Om weer te beginnen met een sterke quote.. De laatste tijd zie ik zoveel mensen om mij heen die vastzitten in een situatie die hen zekerheid biedt, maar hen niet gelukkig maakt. Net zoals verbande toast. Wat doe je dan? Eet je dan die toast? Want je hebt toch de moeite gedaan om hem te bereiden. Of denk je, dit is niet lekker, de vuilbak ermee?! 

Voor mij lijkt die zekerheid op geld, op 'iemand hebben, want we worden toch wel oud' niet voldoende. 'I wanna be out there! INTO THE WILD!'

Waarom ik hier weg moet..

•          Omdat ik me erger aan het feit dat België nog altijd geen regering heeft en het kan me eigenlijk geen reet meer schelen, waaraan ik me dan ook weeral erger want wat is er erger dan onverschilligheid?
•           Omdat ik me erger aan mensen die voor alle kleine dingen die ze hebben gedaan appreciatie nodig hebben en niet iets ‘voor niets kunnen doen’. Of gewoon omdat ze het graag doen..
•           Omdat er een gebrek heerst aan verdraagzaamheid en loyaliteit.
•           Omdat er oude mensen sterven en 4 dagen dood in hun bed liggen omdat er niemand naar hen omkijkt.
•           Omdat, wat we ook goed proberen te doen, nooit goed genoeg is en maar een druppel in de grote rivier.
•           Omdat mensen beweren dat ze zich willen inzetten voor een goede zaak maar zich uiteindelijk alleen inspannen als het hunzelf uitkomt. ‘Als IK maar plezier heb’.
•           En omdat ik geen haar beter ben dan al degenen waaraan ik me erger.. 

Omdat ik het zelf niet beter kan uitdrukken..

'Who's afraid op Virginia Woolf?', een opiniestuk in De Standaard omvat een ode aan de zopas overleden Elizabeth Tailor:

'Zoveel jaren later, bij de dood van de actrice, is er het besef dat je nog altijd naar hetzelfde op zoek bent. Naar boek, film, toneel, schilderij, muziek, artikel. Eén versregel die je inzicht geeft in de menselijke natuur. Een glimp van wat ons aan elkaar bindt en van elkaar vervreemdt.' (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=CQ3819NS&subsection=55) 

De ronde

De ronde van Vlaanderen. Eigenlijk ben ik geen sportfanaat, verre van, doch durf ik wel eens te zondigen 'aan de koers'. En de ronde vandaag was zeker de moeite waard. Op 30km van de eindmeet denk je dat de koers gereden is. Hop, televisie uit, over naar de orde van de dag. Maar neen, de renners die we beschouwden als de verliezers vandaag, kregen opeens nieuwe kansen. Hoe de wedstrijd verandert, kilometer na kilometer. Hoe Cancellara vorig jaar Tom Boonen volledig 'uit het wiel rijdt' en dit jaar vlot werd ingehaald op de muur door de volggroep. Hoe er weer leven is wanneer alles verloren lijkt. En hoe grote meneren zoals Cancellara toch ook maar mens zijn, gokken, verkeerd gokken en er net naast grijpen. Hoe Nick Nuyens eindelijk een zege krijgt die hij verdient. Da's de schoonheid van de sport. (en dan negeer ik stilletjes en gewenst onbewust alle 'pillekes-politiek').

Komkommeren

Komkommertijd in de journalistiek? Geen sprake van. Genoeg om over te schrijven dezer dagen. Had zo’n ramp kunnen voorkomen worden? Zijn wij daarop voorzien? In combinatie met het pikante debat over het al dan niet sluiten van kerncentrales. Hoe zal onze economie hiervan last ondervinden? En natuurlijk zullen we dat aan de pomp voelen!

Ik krijg huiveringen van zulke berichten. Er zijn verdorie zoveel mensen gestorven. Er zijn nog veel meer mensen op zoek naar hun familie, zonder eten, zonder verwarming. Mag er plaats zijn voor een beetje medeleven vooraleer we, maar weer eens, aan onszelf denken? 

Morocco: to revolt or not to revolt

What was an original plan of a relaxing week in Morocco became for me an amazing opportunity to get in touch with the changes going on in North-Africa and the Middle-East. Could Morocco be the next in line? A reason for me to hold my eyes and ears widly open. While waiting on another airport I did some resaerch. The worldwide web tells me that Morocco is a corrupt monarchy. There's a king who has got his power directly from the prophet Momhammed and is very popular. In every public picture, there's a picture of him on the wall. He appoints the ministers, so we cannot really speak about 'serious elections'. Our local 'guide' told us that you can critisize the policy of the king, but not his person. He owns more than half of the total economy because all the companies are his!!

Further more, Morocco is charaterised by (a growing) social inequality, low scores on the Human Development Index, analfabetism and a low employment rate, especially between the highly educated. That's where I saw the only protest of 100-200 people. There's totally no stimulus to go study. A son, working from the age of 7 as a shepherd, will be better of than a high-educated son, who will probably be unemployed and poor at the age of 20.

Up to field research. Interesting detail, the ministery of the exterior in Belgium (the one still in function..) recommands not to talk or go in discussion with people about the current political situation. Makes it even more tempty to do so!

When arriving in the country of 1001 nights, I immediately had to put some prejudgements aside. Besides the other arabian countries, Morocco is doing 'quite well' on the position of women. There are young girls on the streets, during nights, wearing western cloothes (eventhough I don't know if that is a good thing..) and no headscarfes. You can find women in all sorts of jobs (in the city though).

While travelling around, you can really see that Morocco is moving. Since a few years, there's a new king, Mohammed VI and he adheres to a policy of reforms. Everywhere you see building projects, decent infrastructure,... Also a lot of police for the control of the 'paper of the car'.  But are these reforms enough for the people of Morocco? And are they to improve the life of the growing level of tourists or are they to improve the lives of the people of Morocco? Apparently, Morocco needs more change.

So, as to see my 'field research', I would prospect no immediate revolution. I read some things about 'the march of love' on february, 20 (today) but I only found one source. Apparently that source was right! If I would prospect some conflicts, it would more be between the Berbers and the Arabs, because the Berbers still don't have the same rights while they are the biggest part of the population. As well, I would expect some protests of the side of the higher educated. Seen the recent evolutions, people are giving critics on the king and not only on his political course. Things are moving. Most Moroccons are young (-26) and they are apparently not immediately believe everything that they have been told.

There's agriculture, a lot of resources like gold, silver, phosphor,sulfate, tourism, .. Morocco certainly has the possibility to be a rich country and some appropriate policy mesures . But why is it not a rich country? Why is there still so much poverty? Why are they still working like hell to get nothing? A reason of our 'local guide' would be that the borders in the Sahara are still not clear, so there's a lot of money going to defence on those borders. These days, there are people coming on the streets in Rabat and Casablanca, economically and politically the most important cities. Apparently, the improvements were not enough.

'It's not our task to predict the future. It's ours to make it possible.'

Does it matter?

A few days ago, I attended an infomation day of the organisation 'Damiaanactie' (DA, www.damiaanactie.info/damiaanactie/). When I was 18, I worked in a project of them, rebuilding a 'health care post' in the heart of Africa and one of the many Belgian shames, the former colony of Congo. The organisation has a clear object, curing tuberculosis and leprosy. Also a clear vision, they want to work in the track of father Damien. A Belgian priest who stood up for the lepers on the island Molokai; though without religous backgrounds. Respect, engagement, inspiration are among the many values they cherish. Non of those things I couldn't NOT support.

I truly believed in that project. It was a great experience and the people really appreciated what we did. 'White people, coming here, helping us? For free?', 'That couldn't be possible'. Though, you come back home, restarting your normal life and bit by bit, you loose a little bit of the magic you experienced there.

There are many people dying of disseases. Dying of hunger. Dying while fighting for democracy, for peace, for their country. And then you think.. Did this one little thing really matter or was this just a drop in the ocean? And you truly wanna or more need to believe in it because otherwise it all ment nothing and all your ideas and dreams ment nothing. But on the other hand, you have to face reality.

BUT THEN.. There was an interview in the newspaper with a person who also worked with DA in Bangladesh. Bangladesh is one of the most overcrowded countries in the world and moreover, there is more than one flood a year destroying a lot of the infrastructures. The guy told us that if DA was not working there, there was no infrastructure. No health care. A hotbed for tuberculosis and leprosy.
 That's where I knew why again.. For some people, a little drop really can make a difference.

Big question mark?

To continue Max Weber's discussion between rationality and ideology, moral beliefs and ethics of responsibilty, another reflexion.
A few days ago, I had an interesting discussion with a person who made me reflect about myself. Here, I may have to revise my comment on the Belgian political situation last. Because in that discussion, I became hit, in the meaning of really slapped by reality.
I want a social system that works for everybody, people to have a good health insurance and refugees to have a place where they can go to. But if we take a look at (social) psychology, sociolgy or even the economic 'game theory', you recognise the following. Everywhere, we see that people try to avoid contributing to systems that actually have good intentions for them. 'Free riders'. Just for a free rider, the individual option is the best. But if we take a look at the meta-analytical level, we see that there's an option who can bring good for all people. But we will not have the intention to take this one.  I don't want to stray to much from the subject here, my point is.. I'm a naive youngster and I want to believe in those ideals and I want world peace. But the world is not like that. If we want to realise those ideals in practice, we will not know where and how to start.
When you are at the crossing point: which choice will you make? Will you go for the safe option?  Or will you put your heart and hopes in a place where it risks to become hurt?

Een interpretatie van de politieke impasse volgens Max Weber.

Ondertussen zitten we aan meer dan 200 dagen zonder regering. Het record ‘langste regeringsonderhandeling ooit’(in West-Europa), kan België alvast achter zijn naam schrijven. Daarnaast worden we geconfronteerd met één van de zwaarste financiële crisissen allertijde.

In Max Webers werk ‘Politik als beruf’, maakt hij op het eerste zicht een streng onderscheid tussen verantwoordelijkheidsethiek en een overtuigingsethiek. Verantwoordelijkheidsethiek duidt op het realisme van politici die rekening houden met de logica van de macht en hun handen durven vuilmaken wanneer de situatie dit verlangt. Overtuigingsethiek wordt soms omschreven als het 'naïeve idealisme' van diegenen die zich laten leiden door hun trouw aan levensbeschouwelijke idealen. Het onderscheid tussen verantwoordelijkheidsethiek en overtuigingsethiek vindt in onze geseculariseerde samenleving zijn basis terug onder de scheiding van kerk en staat.

Doch, volgens J. Verstraeten, professor religie, zingeving, levensbeschouwing aan de KU Leuven verdient het werk van Weber een tweede lezing. Daarbij ontdekken we dat hij de tegenstelling tracht op te lossen, door overtuigingsethiek en verantwoordelijkheidsethiek te zien als complementen. De politicus moet rekening houden met de gevolgen van het al dan niet gebruiken van bepaalde machtsmiddelen. Dit vermogen moet worden aangevuld met het heldere inzcht en de politieke passie.

Ik kan niet ontkennen dat ik Bart De Wever een intelligente politicus vindt maar macht mag geen doel op zich vormen, noch mag het bedrijven van politiek een vrijblijvend, frivool intellectueel spel vormen. Vooral met dit laatste heb ik het wat moeilijk, met betrekking tot de tactieken van Bart De Wever. Ja, deelregeringen moeten zo veel mogelijk verantwoordelijk zijn voor eigen financiën. Ja, een staatshervorming is nodig. Neen, tegen een splitsing van Belgie. Maar alstublieft, Bart De Wever, speel geen politieke spelletjes door in 'Der Spiegel' België een ziek land te noemen. Partijen in Vlaanderen en Wallonië, hou het been niet té lang stijf want het is alleen de burger die eronder lijdt. Voor we het weten krijgt de financiële markt weer de poepers en moet België noodhulp vragen aan de EU of het IMF. Onze toekomst is geen tactisch spel!

* Voor deze bijdrage heb ik me gebaseerd op de cursus 'Religie, zingeving, levensbeschouwing' door J. Verstraeten.