Does it matter?

A few days ago, I attended an infomation day of the organisation 'Damiaanactie' (DA, www.damiaanactie.info/damiaanactie/). When I was 18, I worked in a project of them, rebuilding a 'health care post' in the heart of Africa and one of the many Belgian shames, the former colony of Congo. The organisation has a clear object, curing tuberculosis and leprosy. Also a clear vision, they want to work in the track of father Damien. A Belgian priest who stood up for the lepers on the island Molokai; though without religous backgrounds. Respect, engagement, inspiration are among the many values they cherish. Non of those things I couldn't NOT support.

I truly believed in that project. It was a great experience and the people really appreciated what we did. 'White people, coming here, helping us? For free?', 'That couldn't be possible'. Though, you come back home, restarting your normal life and bit by bit, you loose a little bit of the magic you experienced there.

There are many people dying of disseases. Dying of hunger. Dying while fighting for democracy, for peace, for their country. And then you think.. Did this one little thing really matter or was this just a drop in the ocean? And you truly wanna or more need to believe in it because otherwise it all ment nothing and all your ideas and dreams ment nothing. But on the other hand, you have to face reality.

BUT THEN.. There was an interview in the newspaper with a person who also worked with DA in Bangladesh. Bangladesh is one of the most overcrowded countries in the world and moreover, there is more than one flood a year destroying a lot of the infrastructures. The guy told us that if DA was not working there, there was no infrastructure. No health care. A hotbed for tuberculosis and leprosy.
 That's where I knew why again.. For some people, a little drop really can make a difference.

Big question mark?

To continue Max Weber's discussion between rationality and ideology, moral beliefs and ethics of responsibilty, another reflexion.
A few days ago, I had an interesting discussion with a person who made me reflect about myself. Here, I may have to revise my comment on the Belgian political situation last. Because in that discussion, I became hit, in the meaning of really slapped by reality.
I want a social system that works for everybody, people to have a good health insurance and refugees to have a place where they can go to. But if we take a look at (social) psychology, sociolgy or even the economic 'game theory', you recognise the following. Everywhere, we see that people try to avoid contributing to systems that actually have good intentions for them. 'Free riders'. Just for a free rider, the individual option is the best. But if we take a look at the meta-analytical level, we see that there's an option who can bring good for all people. But we will not have the intention to take this one.  I don't want to stray to much from the subject here, my point is.. I'm a naive youngster and I want to believe in those ideals and I want world peace. But the world is not like that. If we want to realise those ideals in practice, we will not know where and how to start.
When you are at the crossing point: which choice will you make? Will you go for the safe option?  Or will you put your heart and hopes in a place where it risks to become hurt?

Een interpretatie van de politieke impasse volgens Max Weber.

Ondertussen zitten we aan meer dan 200 dagen zonder regering. Het record ‘langste regeringsonderhandeling ooit’(in West-Europa), kan België alvast achter zijn naam schrijven. Daarnaast worden we geconfronteerd met één van de zwaarste financiële crisissen allertijde.

In Max Webers werk ‘Politik als beruf’, maakt hij op het eerste zicht een streng onderscheid tussen verantwoordelijkheidsethiek en een overtuigingsethiek. Verantwoordelijkheidsethiek duidt op het realisme van politici die rekening houden met de logica van de macht en hun handen durven vuilmaken wanneer de situatie dit verlangt. Overtuigingsethiek wordt soms omschreven als het 'naïeve idealisme' van diegenen die zich laten leiden door hun trouw aan levensbeschouwelijke idealen. Het onderscheid tussen verantwoordelijkheidsethiek en overtuigingsethiek vindt in onze geseculariseerde samenleving zijn basis terug onder de scheiding van kerk en staat.

Doch, volgens J. Verstraeten, professor religie, zingeving, levensbeschouwing aan de KU Leuven verdient het werk van Weber een tweede lezing. Daarbij ontdekken we dat hij de tegenstelling tracht op te lossen, door overtuigingsethiek en verantwoordelijkheidsethiek te zien als complementen. De politicus moet rekening houden met de gevolgen van het al dan niet gebruiken van bepaalde machtsmiddelen. Dit vermogen moet worden aangevuld met het heldere inzcht en de politieke passie.

Ik kan niet ontkennen dat ik Bart De Wever een intelligente politicus vindt maar macht mag geen doel op zich vormen, noch mag het bedrijven van politiek een vrijblijvend, frivool intellectueel spel vormen. Vooral met dit laatste heb ik het wat moeilijk, met betrekking tot de tactieken van Bart De Wever. Ja, deelregeringen moeten zo veel mogelijk verantwoordelijk zijn voor eigen financiën. Ja, een staatshervorming is nodig. Neen, tegen een splitsing van Belgie. Maar alstublieft, Bart De Wever, speel geen politieke spelletjes door in 'Der Spiegel' België een ziek land te noemen. Partijen in Vlaanderen en Wallonië, hou het been niet té lang stijf want het is alleen de burger die eronder lijdt. Voor we het weten krijgt de financiële markt weer de poepers en moet België noodhulp vragen aan de EU of het IMF. Onze toekomst is geen tactisch spel!

* Voor deze bijdrage heb ik me gebaseerd op de cursus 'Religie, zingeving, levensbeschouwing' door J. Verstraeten.