'If a tree falls' is een documentaire over het Earth Liberation Front. Een beweging die zich inzet voor het behoud van het beetje natuur dat ons nog rest. Wist u, dat 95% van de bossen ter wereld al gekapt zijn en deze beweging vecht voor het behoud van die laatste 5%?

Na jaren van vreedzame betogingen, brieven schrijven en protesteren, overwint de man met de grootste portefeuille nog steeds. Want de economie is het hoogste goed en gehoorzaamt naar haar eigen wetmatigheden (grillen) en hierin is weinig plaats voor menselijk en ethische motieven. En hoewel betogen en protesteren een vrijheid van de burger is, mag de Amerikaanse politie betogers hardhandig aanpakken. Wat bedoel ik hiermee? Mensen hun broek aftrekken en hun gevoelige delen bespuiten met pepperspray. Mensen in hun ogen spuiten met pepperspray zodat ze hun protest zouden stoppen.

Is dat nog menselijk? Kan dit? Mag dit? Ben ik dan naïef of een wereldverbeteraar of een typische student, als ik de volgende (korte) redenering maak? Het idee is toch nog steeds dat mensen vertegenwoordigers verkiezen om het land te leiden ter ere van een gemeenschappelijk goed. En om deze macht uit te oefenen, worden ze een zeker 'monopolie' op het gebruik van geweld toegestaan. Maar betekent het dat je mensen mag pijn doen omdat ze hun ideeën verdedigen?

En snapt u nu ook dat mensen tot eco-'terrorisme' in staat zijn gezien zulke omstandigheden. Als het vreedzaam protesteren niet gehoord wordt en toch ernstige gevolgen heeft. Als mensen kostbaar landschap vernietigen omdat ze daar geld aan kunnen verdienen. Staat geld echt boven waarden? (wel, ik heb makkelijk praten, want mijne frigo zit vol, maar toch..)

Misschien ben ik naïef en onwetend en weet-ik-veel... Maar liever dat dan toegeven aan zulke onmogelijkheden. Of zoals Stéphane Hessel het zou zeggen: 'Indignez-vous!'.

Met de jaren..

Van 't weekend niets te doen. Wat werken voor de unief, een familie-bezoekje en misschien eens langsgaan bij de buren. Gezien mijn lief aan de andere kant van de oceaan zit, ook daar niets spannend. Zelfs nu ik losse leiding ben bij de scouts, geen spelen op zondagnamiddag. Vroeger leidde deze situatie wel degelijk tot paniek. 'Ik word saai, ik ga mij vervelen!'. 'Ik ben ne jonge mens, ik moet toch zeker iets te doen hebben in 't weekend!'. 


Nu geniet ik hiervan als nooit tevoren. Wat muziek beluisteren, lezen en de nieuwe lens van mijn camera uitproberen. Er ligt nog wat dauw op onze gazon. En voorts laat ik het leven op mij afkomen. Misschien rij ik wel naar de zee. Of schrijf ik een lied. Misschien ook niet, het is al jaren geleden dat ik nog viool heb gespeeld en die piano-lessen staan nog altijd op mijn verlanglijstje. Maar de mogelijkheden zijn er. 


Zou dat de leeftijd zijn? 

Seasons change